Dzisiaj jest 21-12-2024
szukaj
- Aktualności
- Szkoła
- Uczeń
- Office 365
- Rekrutacja
- Internat
- Absolwenci
- Kontakt
- Dziennik
- Kronika Filmowa
Dzisiaj jest 21-12-2024
szukaj
.jpg "#htmlcaption_311")
.jpg "#htmlcaption_313")
.jpg "#htmlcaption_310")
.jpg "#htmlcaption_314")
.jpg "#htmlcaption_309")
.jpg "#htmlcaption_312")
2013-05-28
Patron
Był synem Józefy z Palkowskich i Michała Cegielskiego, który dzierżawił mały folwark Ławki w pobliżu Trzemeszna. Tam urodził się 6 stycznia 1813 roku jako drugie spośród sześciorga rodzeństwa.
Naukę w szkole średniej rozpoczął dość późno, w wieku 14 lat. Najpierw uczył się w Trzemesznie. Gdy miał 17 lat został przyjęty do trzeciej klasy Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Za wyniki w nauce Cegielski kilka razy otrzymywał roczną nagrodę. Był prymusem. Zaprzyjaźnił się z Marcelim Mottym, swoim późniejszym szwagrem.
Młodzież gimnazjalna przeżywała wraz z dorosłymi powstanie listopadowe, a do wojska udało się aż 75 uczniów tej szkoły. Nie było wśród nich Hipolita, który nie chciał przerywać nauki. We wrześniu 1835 roku ukończył szkołę ze świetnymi notami, mając już 22 lata.
Dzięki stypendium rządu pruskiego mógł studiować na uniwersytecie w Berlinie. Udał się na wydział filozoficzny o szerokim programie, ale skoncentrował się na filologii, zwłaszcza klasycznej. Dorabiał korepetycjami. Zarazem działał czynnie w stowarzyszeniu studenckim pod nazwą Biblioteka Polska. Intensywne studia przerywały choroby. Pod kierunkiem Franza Boppa przygotował w styczniu dysertację doktorską pt. "De negatione". Po 3 miesiącach pan doktor odbył 28 marca 1850 roku egzamin nauczycielski, uzyskując uprawnienia do nauczania języków klasycznych i niemieckiego, a historii i geografii w niższych klasach.
Po powrocie do Poznania otrzymał posadę profesora w Gimnazjum Św. Marii Magdaleny, gdzie wykładał język polski, grekę i łacinę. W 1841 roku ożenił się z Walentyną Motty, z którą miał troje dzieci: Karolinę (1842), Stefana (1852) i Zofię (1859). Był bardzo przykładnym nauczycielem i wychowawcą, zręcznym i autorytatywnym, wymagającym i sprawiedliwym.
Równolegle z pracą pedagogiczną prowadził żywą działalność naukową i popularyzatorską, pisywał do "Orędownika Naukowego", "Gazety Wielkiego Księstwa Poznańskiego" i "Przyjaciela Ludu". Cegielski opracował także podręcznik "Gramatyka języka greckiego", wydany w 1843 roku. Z ówczesnego okresu nauczycielskiego pochodzi jego najwartościowsza książka naukowa pt. "Nauka poezji" z 1845 roku, zaopatrzona w wybór celniejszych fragmentów polskiej poezji. Doczekała się kilku wydań i stała się dla trzech pokoleń polskich w Prusach cennym podręcznikiem cennym podręcznikiem i przewodnikiem po języku i literaturze ojczystej.
Nagły zwrot w życiu Cegielskiego przyniósł rok 1846. W Galicji wybuchło powstanie. W Wielkopolsce policja wpadła na trop spisku. W działalność tę zaangażowani byli też uczniowie Gimnazjum Św. Marii Magdaleny. Wydano nakaz by wychowawcy przeprowadzili rewizję w mieszkaniach uczniów. Cegielski sprzeciwił się temu poleceniu, w wyniku czego został natychmiast zawieszony w czynnościach nauczyciela, a następnie 23 kwietnia 1846 roku zwolniony z pracy.
W końcu lipca 1846 roku Cegielski udał się na siedmiotygodniową praktykę do Berlina. Tam, w znanej firmie Jakub Ravene - Söhne uczył się współczesnego marketingu. 30 września 1846 roku wynajął Cegielski lokal w "Bazarze Poznańskim" i otworzył sklep o nazwie "Handel Żelaza". Zawierał umowy na dostawy na wysokie sumy, tak że rodzina własna i Mottych żyła w ciągłym strachu przed krachem. Cegielski zaadaptował się do nowej sytuacji z pełnym sukcesem. Rozszerzył też zakres swej aktywności. W czasie powstania w 1848 zdobył się z kilku przyjaciółmi na założenie organu prasowego Komitetu Narodowego w Poznaniu - "Gazety Polskiej".
W 1849 lub 1850 roku urządził Cegielski przy ul. Woźnej warsztaty naprawcze narzędzi rolniczych, w których zaczął produkować proste narzędzia typu radła i pługi, a nawet wozy. W 1855 roku, pierwszego lutego powstała przy ulicy Koziej 7 fabryka narzędzi i maszyn rolniczych. W październiku 1858 roku kupił Cegielski dwuhektarową parcelę za miastem, na której w rok później stanęła odlewnia, a w 1860 roku kuźnia.
W 1864 Cegielski zatrudniał już 250 robotników, miał komisowe punkty nie tylko w Księstwie, ale w kilku miastach Królestwa, a nawet w Rydze, Moskwie i Petersburgu. Produkty jego uzyskiwały najwyższe odznaczenia na wystawach również za granicą.
Prowadził szeroką działalność społeczną. To on przejął kierowanie działalnością i gromadzeniem funduszy Towarzystwa Naukowej Pomocy, które wyszukiwało zdolną a ubogą młodzież i przyznawało jej stypendia na naukę. W celu zachęcenia Polaków do prowadzenia własnej działalności gospodarczej założył Towarzystwo Przemysłowe, które organizowało kursy zawodowe. Zadbał również o finanse na rozwój przedsiębiorczości wśród rodaków, zakładając Bank Przemysłowy. Dla dzieci, które straciły rodziców otworzył Dom Sierot. Doceniając jego zdolności organizacyjne, ziemianie powołali go na prezesa Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W lutym 1849 roku został posłem do sejmu pruskiego, lecz krótko pełnił te obowiązki. Po 1850 roku pełnił obowiązki radnego w poznańskiej radzie miejskiej. Szczególnie zasłużył się przy tworzeniu w 1853 roku szkoły realnej. W tym okresie zaczął działać w Poznańskim Towarzystwie Przemysłowym, skupiających rzemieślników i kupców polskich, niebawem został jego prezesem. Był też (wespół z Walentym Stefańskim) twórcą polskiej prasy politycznej w Poznaniu. Z nazwiskiem Cegielskiego związane jest pierwsze niezależne pismo codzienne w Poznaniu "Gazeta Poznańska" oraz najbardziej wpływowy w okresie zaborów "Dziennik Poznański".
Posiadał niezbędne dla dobrego przedsiębiorcy walory: dynamikę, zdolność do ryzyka, upór w osiąganiu kolejnych celów. Sam był zarówno dyrektorem naczelnym, jak i handlowym swojej firmy, a przy nadmiarze czynności zawodowych i prac społecznych - przepracowany, nerwowy, przygnębiony przedwczesnym zgonem żony.
W ostatnich latach życia Cegielski żywo zajmował się tworzeniem szkoły rolniczej w Żabikowie. Nagle w fatalnej pogodzie listopadowej przeziębił się przy doglądaniu pracy nad gazometrem, wywiązało się zapalenie płuc i zmarł przedwcześnie 30 listopada 1868 roku.
Naukę w szkole średniej rozpoczął dość późno, w wieku 14 lat. Najpierw uczył się w Trzemesznie. Gdy miał 17 lat został przyjęty do trzeciej klasy Gimnazjum Św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Za wyniki w nauce Cegielski kilka razy otrzymywał roczną nagrodę. Był prymusem. Zaprzyjaźnił się z Marcelim Mottym, swoim późniejszym szwagrem.
Młodzież gimnazjalna przeżywała wraz z dorosłymi powstanie listopadowe, a do wojska udało się aż 75 uczniów tej szkoły. Nie było wśród nich Hipolita, który nie chciał przerywać nauki. We wrześniu 1835 roku ukończył szkołę ze świetnymi notami, mając już 22 lata.
Dzięki stypendium rządu pruskiego mógł studiować na uniwersytecie w Berlinie. Udał się na wydział filozoficzny o szerokim programie, ale skoncentrował się na filologii, zwłaszcza klasycznej. Dorabiał korepetycjami. Zarazem działał czynnie w stowarzyszeniu studenckim pod nazwą Biblioteka Polska. Intensywne studia przerywały choroby. Pod kierunkiem Franza Boppa przygotował w styczniu dysertację doktorską pt. "De negatione". Po 3 miesiącach pan doktor odbył 28 marca 1850 roku egzamin nauczycielski, uzyskując uprawnienia do nauczania języków klasycznych i niemieckiego, a historii i geografii w niższych klasach.
Po powrocie do Poznania otrzymał posadę profesora w Gimnazjum Św. Marii Magdaleny, gdzie wykładał język polski, grekę i łacinę. W 1841 roku ożenił się z Walentyną Motty, z którą miał troje dzieci: Karolinę (1842), Stefana (1852) i Zofię (1859). Był bardzo przykładnym nauczycielem i wychowawcą, zręcznym i autorytatywnym, wymagającym i sprawiedliwym.
Równolegle z pracą pedagogiczną prowadził żywą działalność naukową i popularyzatorską, pisywał do "Orędownika Naukowego", "Gazety Wielkiego Księstwa Poznańskiego" i "Przyjaciela Ludu". Cegielski opracował także podręcznik "Gramatyka języka greckiego", wydany w 1843 roku. Z ówczesnego okresu nauczycielskiego pochodzi jego najwartościowsza książka naukowa pt. "Nauka poezji" z 1845 roku, zaopatrzona w wybór celniejszych fragmentów polskiej poezji. Doczekała się kilku wydań i stała się dla trzech pokoleń polskich w Prusach cennym podręcznikiem cennym podręcznikiem i przewodnikiem po języku i literaturze ojczystej.
Nagły zwrot w życiu Cegielskiego przyniósł rok 1846. W Galicji wybuchło powstanie. W Wielkopolsce policja wpadła na trop spisku. W działalność tę zaangażowani byli też uczniowie Gimnazjum Św. Marii Magdaleny. Wydano nakaz by wychowawcy przeprowadzili rewizję w mieszkaniach uczniów. Cegielski sprzeciwił się temu poleceniu, w wyniku czego został natychmiast zawieszony w czynnościach nauczyciela, a następnie 23 kwietnia 1846 roku zwolniony z pracy.
W końcu lipca 1846 roku Cegielski udał się na siedmiotygodniową praktykę do Berlina. Tam, w znanej firmie Jakub Ravene - Söhne uczył się współczesnego marketingu. 30 września 1846 roku wynajął Cegielski lokal w "Bazarze Poznańskim" i otworzył sklep o nazwie "Handel Żelaza". Zawierał umowy na dostawy na wysokie sumy, tak że rodzina własna i Mottych żyła w ciągłym strachu przed krachem. Cegielski zaadaptował się do nowej sytuacji z pełnym sukcesem. Rozszerzył też zakres swej aktywności. W czasie powstania w 1848 zdobył się z kilku przyjaciółmi na założenie organu prasowego Komitetu Narodowego w Poznaniu - "Gazety Polskiej".
W 1849 lub 1850 roku urządził Cegielski przy ul. Woźnej warsztaty naprawcze narzędzi rolniczych, w których zaczął produkować proste narzędzia typu radła i pługi, a nawet wozy. W 1855 roku, pierwszego lutego powstała przy ulicy Koziej 7 fabryka narzędzi i maszyn rolniczych. W październiku 1858 roku kupił Cegielski dwuhektarową parcelę za miastem, na której w rok później stanęła odlewnia, a w 1860 roku kuźnia.
W 1864 Cegielski zatrudniał już 250 robotników, miał komisowe punkty nie tylko w Księstwie, ale w kilku miastach Królestwa, a nawet w Rydze, Moskwie i Petersburgu. Produkty jego uzyskiwały najwyższe odznaczenia na wystawach również za granicą.
Prowadził szeroką działalność społeczną. To on przejął kierowanie działalnością i gromadzeniem funduszy Towarzystwa Naukowej Pomocy, które wyszukiwało zdolną a ubogą młodzież i przyznawało jej stypendia na naukę. W celu zachęcenia Polaków do prowadzenia własnej działalności gospodarczej założył Towarzystwo Przemysłowe, które organizowało kursy zawodowe. Zadbał również o finanse na rozwój przedsiębiorczości wśród rodaków, zakładając Bank Przemysłowy. Dla dzieci, które straciły rodziców otworzył Dom Sierot. Doceniając jego zdolności organizacyjne, ziemianie powołali go na prezesa Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W lutym 1849 roku został posłem do sejmu pruskiego, lecz krótko pełnił te obowiązki. Po 1850 roku pełnił obowiązki radnego w poznańskiej radzie miejskiej. Szczególnie zasłużył się przy tworzeniu w 1853 roku szkoły realnej. W tym okresie zaczął działać w Poznańskim Towarzystwie Przemysłowym, skupiających rzemieślników i kupców polskich, niebawem został jego prezesem. Był też (wespół z Walentym Stefańskim) twórcą polskiej prasy politycznej w Poznaniu. Z nazwiskiem Cegielskiego związane jest pierwsze niezależne pismo codzienne w Poznaniu "Gazeta Poznańska" oraz najbardziej wpływowy w okresie zaborów "Dziennik Poznański".
Posiadał niezbędne dla dobrego przedsiębiorcy walory: dynamikę, zdolność do ryzyka, upór w osiąganiu kolejnych celów. Sam był zarówno dyrektorem naczelnym, jak i handlowym swojej firmy, a przy nadmiarze czynności zawodowych i prac społecznych - przepracowany, nerwowy, przygnębiony przedwczesnym zgonem żony.
W ostatnich latach życia Cegielski żywo zajmował się tworzeniem szkoły rolniczej w Żabikowie. Nagle w fatalnej pogodzie listopadowej przeziębił się przy doglądaniu pracy nad gazometrem, wywiązało się zapalenie płuc i zmarł przedwcześnie 30 listopada 1868 roku.
